In het lijstje van Belgen die een internationale topfunctie bekleden zouden we Jacques Rogge nog vergeten, sedert 2001 voorzitter van het Internationaal Olympisch Comité.
Ik denk dat het niet toevallig is dat Belgen voor een hoge internationale functie gevraagd worden. Maar daarover misschien een andere keer.
Jacques Rogge was vorige maandag uitgenodigd door VOKA (de Vlaamse Werkgevers) om een toespraak te geven op het jaarlijks congres. In De Tijd van dinsdag 15 december (en de dag erna ook nog) kon ik er iets over lezen. Maar het stemde me niet gelukkig. Rogge zei onder meer:
- Je wint geen zilver, je verliest goud.
- There is no excuse to loose.
- Winning is not everything, it is the only thing.
- Waar zouden we staan zonder de drang de beste te willen zijn?
De beste zijn ?
- ... dat is exclusief, uitsluiten, je zelf boven de anderen wil zetten, een doelbewust egoïsme;
- ... dat is tijdelijk, want morgen is er weer iemand anders de beste;
- ... dat is een extrinsieke motivatie, niet gelegen in de intrinsieke kwaliteit van de sport, het product, de dienstverlening.
In sport, en in andere activiteiten, is de prestatie belangrijk omwille van de intrinsieke waarden: gezondheid, teamspirit, grenzen verleggen. Niet omwille van het winnen.
Wie het winnen bejubelt, verdeelt de wereld in twee kampen, winnaars en verliezers. Wit-zwart. En omdat er maar één winnaar kan zijn loopt de wereld vol met verliezers ?
Wie in de sport het winnen teveel bejubelt geeft de sport weg aan de commerce. Zonder winnaars heeft de reclame geen interesse in sport. Wie in ondernemingen en organisaties het winnen teveel bejubelt effent het pad naar oorlogspraktijken. En in een oorlog verliest élke partij.
In het echte leven bestaan er trouwens geen winnaars. In onze gemeente is er geen 'beste' bakker. Er zijn goede bakkers en zeer goede bakkers, en elk hebben ze veel klanten want over smaken en kleuren... Evenmin is er een beste bank, een beste auto, een beste roman, ...
We doen er goed aan die focus op winnen te over-winnen. Zoals op school gelukkig meestal gebeurt, en daarom een kort gedichtje van Ed Leeflang.
Misschien vind je de volgende teksten ook interessant :Geduldig als de najaarsregen
Zij is geduldig als de najaarsregen
- die blijft de hele dag -
haar klas staat vol met groene planten
en misschien hebben die het hoogste
gezag. Er is geen kind bij haar
verlegen; het kan toevallig altijd
wat het mag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten